Mandarijntje
© Ewald Hagedorn op .
Als een mandarijntje
dat zijn glans heeft verloren
en dof en droef de eerste sporen
van grijsgroen pluis op de huid meedraagt.
Als een mandarijntje
eenzaam, verschrompeld, verdrietig,
alleen op de fruitschaal, klein en nietig,
door niemand gewild en dus overgebleven.
Als een mandarijntje,
afgedankt in de vuilnisbak,
tussen rotte vis en kouwe prak,
deel uitmakend van dood en misère.
Als een mandarijntje
uitgedroogd en leeggebloed,
symbolisch voor mijn zwaar gemoed,
zo toont mijn spiegelbeeld een mandarijn.
Als een zinloos mandarijntje,
eenmaal gewend mandarijn te zijn,
vertrouwd met verdriet, vertrouwd met pijn,
doodgezwegen, weggejaagd, ongewild en onbemind.
Steeds gevangen in mijn schil gebleven,
het zoet genot geheel verkwist,
lig nu te rusten in mijn kist,
als een mandarijntje.