Karin was haar beste vriendin. Ze is twee jaar jonger en woont niet ver weg. Vlakbij een winkelcentrum bij een park. Monique heeft haar ontmoet toen ze opgenomen was. Een brutaal meisje of al vrouw vroeg haar ‘zeg wil je mijn haar even föhnen?’ Het ergerde haar niet. ‘Ga je uit?’ vroeg ze en toen zei Karin: ‘Hoi ik ben Karin en ik heb net mijn haar geverfd en krijg het niet goed droog, we zitten hier toch al niet voor onze lol toch?’ Uiteindelijk heeft Monique haar haar gedroogd en was ze tevreden. ‘Heb jij ook zo’n zin in een peuk?’ vroeg ze en toen gingen ze naar buiten. Karin was manisch depressief en zij had een onbekende ziekte, nee Borderline was het niet, al moest ze een speciale cursus volgen.
Wat was het dan wel? Uiteindelijk kwamen ze toch schizo-affectief maar dat werd ook weer teruggedraaid omdat ze nooit meer psychoses had. Haar psychiater was afgestudeerd op dit onderwerp en bestudeerde haar graag. Ja ze had goede herinneringen aan Mireille Boerma maar die is uiteindelijk ook ziek geworden en is voor zichzelf begonnen. Haar vriend kreeg ook de stempel schizofreen en Monique wel wat trekjes bespeurt, denkt ze toch dat het proefschrift van haar psychiater heeft gewonnen.
Sindsdien waren Karin en zijn onafscheidelijk. Het was vreselijk toen Monique naar de begrafenis van een zoon van een vriendin moest en niets had om aan te trekken. Karin was modebewust en maakt zich goed op. Zij was haar redder. Die vriendin van de zoon heeft haar onlangs laten weten dat ze zich goed vermaakt en geen behoefte meer heeft aan afspraken. Life’s a bitch! ‘ Gossie Ingrid Kom jij nooit buiten wat jammer en heb je daar geen behoefte aan dan? Heb je Amsterdam wel eens gezien in de lente? Ik grijp elke gelegenheid aan om naar buiten te gaan en kan dan zo genieten, nee meid dit wordt het niet. Ik ga niet leuren of je soms met me mee wilt gaan dus stel ik je voor dat je lekker iets gaat doen.’
En zo geschiedde. Ik liet niets meer van me horen. Maar Karin die was anders. Ze kon heel goed tekenen. Verdomd goed zelfs en maakte het liefst stripfiguren met een pen. Ze baalde ervan dat ze nooit iets creatiefs had gevolgd. En dat vond Monique ook heel jammer. Want ze had altijd hard gewerkt en toch een mooi HBO opleiding gevolgd. Karin was heel erg mooi! Bruine haren in een knot, een jeudige blik, fris, mooi gekleed. Maar ze was niet verwaand, toen nog niet. En heel erg gevoelig. Ze gelooft dat ze als eerste werd ontslagen maar ze bleven elkaar zien en konden het overal over hebben. Ja ze hield van Karin als een zus maar toch elke keer moest ze iets kwetsends zeggen. Dat ze baalde dat haar contact met Nadia zo slecht verliep. Een andere GGZ bezoekster. En dan dacht Monique: ‘ik ben eigenlijk maar vervanging voor haar.’ Maar dat was ze niet. Ze nam Karin ook mee naar haar ouderlijk huis. ‘Wat een leuk Provencaals vertrek,’ vond Karin dit en ze stal het hart van haar vader. ‘Een pareltje,’ vond mijn vader haar. Maar haar vader was beneveld door mooie vrouwen en daar kon ze maar niet aan wennen. Kijken alle kunstenaars naar uiterlijke schoon?’
Hij was altijd met tekenen bezig en bestudeerde foto’s in een boek en die ging hij natekenen. Nu is hij dood en mist ze hem en zou hem bijvoorbeeld willen vragen of hij nooit genoeg had aan die oppervlakkigheid. Of alles om het uiterlijk draait bv. Maar hij is dood en ze kan hem niets meer vragen. Haar broer zei dat kun je wel als je het niet meer ziet zitten. ‘Ik stel je de vraag en laat het antwoord aan jou over want ik weet het even niet meer.’ Ja ja een deel van haar jeugd was weggevallen maar ze had echt niet alleen maar goede herinneringen aan haar vader. Karin had geen vader meer, wel een lieve moeder die steeds sigaretjes voor haar kocht een buskaart. Ik ben haar naam vergeten maar het was een lieve vrouw met beperkingen. Karin had lang een vriend gehad met wie ze nu vriendschap en vakanties deelde: Bas. Hij werkte als fietskoerrier en vertrok in de zomer vaak naar de Alpen om te fietsen. Mooie man en zo lief voor Karin. Hij had maar één probleem, hij dronk te graag net als haar vader. Maar zo zorgzaam voor Ellen, ze ging elk weekend bij hem logeren en door de week kwam hij na zijn werk altijd even aanbellen. Monique ging nog eens in de spiegel kijken. Ja ze mocht er nog steeds zijn, 58 jaar lang was ze de lelijkste nog niet. Maar waarom had Was Im haar geblokkeerd op FB en liet hij niets meer horen?’
Was ze te kritisch geweest. Haar beste vriend Joost zei: vergeet hem, hij is 20 jaar en hij gebruikt je maar gebruiken is zo vaag. Ze wilde helemaal geen relatie met hem maar wel vriendschap en dat had hij afgebroken. Ze hield de manier waarop hij sprak, zo devoted op zijn HBO studie en zo geliefd door de andere Algerijnen. Hij hield veel van zijn moeder en vader en van zijn vriendin Bunny. Maar ze woonde te ver weg en hij zag haar als zijn lerares Frans en toch was hij helemaal naar Nederland gekomen waar ze elkaar niet hadden gezien. Zo jammer vond ze dit want ze had al Gouda kaas, pindakaas en drop voor hem willen kopen. Maar hij zei steeds dat ze hem niet moest verwennen en goed voor haar vriend moest zorgen. Maar L. wilde geen hulp. Stelt zich op als vrijgezel en wording en laat haar soms uren alleen. Nee zo had ze het nooit gewild. Haar vriend is nog steeds erg aantrekkelijk maar door de tijd verhard en duldde weinig. Nu kan ze niet anders doen dan verder met hem gaan maar tegen welke prijs? Hij was ooit verliefd geweest op Karin die hem steeds Moby noemde en hem zo lief vond. Zit er een toekomst voor hen beiden in?
Dan is L. een deel van zijn vrijheid kwijt. Want Karin trekt haar plan heel goed alleen en heeft ruimte voor zichzelf nodig. Nee die match ziet ze niet bepaald zitten maar L. schijnt helemaal niet geïnteresseerd te zijn in vrouwen. Nu is zijn moeder heel erg ziek en ze moet misschien een voet missen. Ze is hard gevallen en zit nu in een verzorgingstehuis. L. is echt aangedaan. Hij zoekt haar vaak op zonder haar en gaat daarna naar Italy. En nu vindt ze dat hij gelijk heeft want zij zit toch de hele dag binnen en kan niet hetzelfde van haar vriend verwachten. Nee nu gaat zij ook eens mensen bezoeken. Joost komt half augustus een week langs en wil in Amsterdam naar musea. Maar ik ben vreselijk afgedwaald. Er is geen Karim meer, Karin heeft de vriendschap na 20 jaar opgezegd. Ze zei ‘elke keer reken ik op jullie komst’ maar je hebt geen zin om je aan te kleden en nu ben ik het zat, deze vriendschap kost me veel te veel energie.’ Monique heeft moeten huilen en dat was lang geleden maar nu heeft ze er vrede mee. Karin was erg veranderd in de jaren. Hard geworden en erg relativerend. Maar ze moest wel om zichzelf te beschermen. En Monique moest zichzelf ook beschermen. Maar dat was nog een fase te vroeg want ze kon niet loslaten. Nog niet! Bij haar duurde een afscheid een jaar.
Het gaat je goed Karin! Ik denk echt wel dat het niet definitief is maar dan zal ik eerst iets aan mezelf moeten doen! JE bent belangrijk geweest in mijn leven en dat zal je blijven. No hard feelings! Ik ben ik en jij bent jij!
Amstelveen, 22 mei 2022
