De bank in het park, waar niemand ooit zat, bleek vandaag bezet te zijn.

 

Dat irriteerde me. al drie jaar lang at ik mijn lunch op dat bankje en het was nog nooit voorgekomen dat 'mijn' bankje bezet was.

 

Ongelooflijk, dat juist vandaag, een wildvreemde op mijn bankje was gaan zitten. Werkelijk alles zat tegen. Gisterenavond verbrak mijn vriend onze relatie, omdat hij verliefd was op een ander. De rest van de nacht heb ik hierover zitten sniffen en piekeren, waardoor ik me vanmorgen versliep en een belangrijke vergadering mistte. Uiteraard kreeg ik hiervoor een vreselijke uitbrander van mijn chef. Tot overmaat van ramp werd ik daarna gebeld door de bank met de mededeling dat ik op mijn salaris geen hypotheek kon afsluiten. En voor sommigen lijkt het niet zo dramatisch, maar eergisteren moest ik mijn hond laten inslapen.

 

Kortom, ik voelde me belabberd en het feit dat deze vreemde kerel op mijn bankje zat, was de spreekwoordelijke druppel. Ik barstte in tranen uit en eenmaal begonnen kon ik hier niet meer mee stopen. De tranen bleven komen.

 

De bankjesdief reageerde meteen op mijn hysterische uitbarsting en sloeg zijn arm om me heen. Hij zette mij op het bankje en vroeg waarom ik zo verdrietig was. Gek genoeg stortte ik mijn hart uit bij deze vreemdeling.

 

Hij troostte me en ik voelde me beter. Volgens hem was het voorbestemd dat hij uitgerekend nu op mijn bankje was neergestreken. Dat leek logisch, misschien was hij inderdaad hier om mijn verhaal te horen en me te troosten.

Samen aten wij mijn lunch en het voelde alsof ik hem al jaren kende. We spraken af voor de volgende dag, op het zelfde bankje

 

Pas uren later ontdekte ik dat ik mijn telefoon mistte