Zij was er nog nooit geweest. Dat wil zeggen, Zij is overal en altijd, maar concreet in Frankrijk was Ze nog niet geweest. Velen dachten dat Zij eigenlijk een Hij was, een man met een witte baard op een troon gezeten, een beetje zoals Zeus wordt uitgebeeld, maar dan zonder bliksemschicht. Zo was Ze wel geweest, maar nu de laatste eeuwen was Ze liever een Zij.
En de laatste eeuwen, ’t is te zeggen, na de dood en verrijzenis van Haar zoon, is Ze beginnen reizen naar het noorden toe. Elk stadje, elke gemeente of dorpje, ja soms zelfs elk huis doet Ze aan. Soms blijft Ze een tijdje onzichtbaar logeren, andere keren maakt Ze zichzelf bekend. Dan ziet Ze de mensen schrikken. Ze vergeet vaak dat Ze een Hoge Macht is, dat voelt Ze niet altijd. In de tijd van de troon en de baard, ja, dan voelde Ze dat. Dan wel: dán kon Ze Abraham verplichten Zijn kind te offeren. Nu wil Ze alleen maar bij de mensen zijn. Haar zoon was mens geworden, Ze had de mensen leren kennen, zelf geschapen ook en nu kwam Ze in contact van Mens tot mens.
Zo was Ze uiteindelijk via Italië en Spanje in Frankrijk geraakt. Een dorpje in de Pyreneeën was haar eerste kennismaking. Lieve, aardige mensen. Kleine huisjes. Herders met schapen en geiten. Pelgrims op weg naar Compostella. Allen begroette Ze en met sommigen ging Ze een tijdje om, zoals met die herderin die genoeg had van haar werk. Ok, zei Ze, dan moet je iets anders zoeken. En m’n kinderen en man achterlaten, was het wederwoord. Ja, zei Ze. En na een tijdje, Ze bleef de herderin natuurlijk steunen, ging die verder, letterlijk en figuurlijk.
En Zij ging ook, via Zuid-Frankrijk, de Ardèche, met een uitstapje naar de Alpen naar Parijs. Ooh, hier was er werk te doen. Waar zou Ze beginnen? Bij de politiekers of bij de clochards. Ze sliep een jaartje bij de clochards onder de bruggen en hielp Ze, maar die waren meestal gelukkig, of toch degene die echt een clochard-leven hadden gekozen. Ze ging bij de president op bezoek en bij de toekomstige president die nog niet wist dat hij (jammer, een hij) zou worden verkozen. Die laatste had Ze goede voornemens en gevoelens ingeprent. Alle negatieve gedachten en impulsen had Ze weggeveegd, maar ja als Ze er niet meer bij was, moest hij het zelf doen en dat is moeilijk, dus Ze liet een stukje van HaarZelf achter, net zoals bij iedereen die Ze aanraakt.
Noordwaarts ging ze verder. Ze bezocht nog de slagvelden van de eerste en de tweede wereldoorlog in Noord-Frankrijk, ging ook even terug naar die tijd om simpele soldaten te troosten of te begeleiden en was toen weer in 2022. Af en toe had Ze de neiging om in de toekomst te gaan, hoe zou Frankrijk eruit zien in 2050, 3050 of 4000? Ze wist het, maar wilde het niet ervaren, trouwens misschien zou het toch anders zijn, de mensen waren vrij om te doen en te laten wat ze willen, van de armste clochard tot de rijkste president.
Uiteindelijk, na decennia leven in Frankrijk ging Ze de grens over, België in. Wat een raar land, maar wel interessant, dáár wilde Ze wel een tijdje blijven.
