Art à la Jan Buytaert
© Claude Aendenboom op .
Op mijn twintigste, in 1990, had ik een burn-out. Ik wilde wat vuilnis in de containers leggen en vond daar een licht beschadigd maar magnifiek bloemenschilderij. Om een lang verhaal kort te maken: vader kreeg het werk in de Brusselse antiekwijk niet verkocht. Maar omdat naam, adres en telefoonnummer van de kunstenaar op de achterkant stond vermeld kwam ik in contact met de artiest, de vijftigjarige Jan Buytaert. Hij woonde hier in het stadscentrum nabij de Grote Markt. Ik belde hem vooraf en hij verwachtte mij...zo snel mogelijk.
Toen ik voor het eerst aanbelde bij het imposante herenhuis zagen we meteen in elkaars blikken dat het goed zou klikken. Hij liet me plaats nemen in zijn bureaukamer dat rijkelijk was ingericht met antiek. We babbelden even en hij toonde mij zijn tuin. Hij was van Nederlandse afkomst, ik gaf hem te kennen dat ik Parijse roots heb. Voor Jan had het bloemenschilderij vooral een sentimentele waarde. Jan was leraar in de Stedelijke Academie. Hij had ooit les gekregen van de Oostenrijkse kunstschilder Kokoschka. Na een uurtje kennismaking leidde de eenzaat mij tot bij de voordeur, zijn wijze ogen glimlachten: Je bent altijd welkom Claude.
Bij een volgend bezoek merkte Jan dat ik in een moeilijke levensfase zat en wilde hij me leren tekenen maar daar stond mijn hoofd niet naar. Tot ik de volgende ochtend een stem hoorde fluisteren: 'Claude, neem plaats aan de marmeren eettafel en teken wat je ziet.' Aarzelend nam ik een potlood en tekenpapier om mijn studentenhoekje in de woonkamer weer te geven. Sinds enkele maanden studeerde ik daar dagelijks psychologie.
Na een kwartier flink klungelen wilde ik het opgeven maar toen was de stem daar weer: 'Doe verder Claude, ik zal je een handje helpen.'
Plots ging het tekenen vanzelf, twee uurtjes later was het werk voltooid. En raar maar waar: het was gelukt. Als ik nu mijn tekening herbekijk, sta ik nog versteld van de treffende gelijkenis met één van de werken van mijn beste vriend. Bizar, mijn tekening was even somber. Ja, het was art à la Jan Buytaert.
