Zijn broer amper oud
Koos om eeuwig te slapen
Hij mocht niets vragen
Zijn hart was gestopt
Allergisch voor het leven
Dat was voorbestemd
Er was geruzie
Er waren de discussies
Het voelde als moord
Hij mocht niet praten
Over een natuurlijk feit
Met dokters bewijs
Wij klasgenoten
Allen twee aan twee per rij
Voor hem in stilte
De leugen werd feit
Onder het zand bedolven
Ook aarde op hem
